محمد جواد آذري جهرمي وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات در يادداشتي که در صفحه اول روزنامه شرق امروز (27 مرداد ) منتشر کرده به تشريح انقلاب صنعتي چهارم و نقش آن در دگرگوني جهان پرداخته است.

وايمکس نيوز- آذري جهرمي وزير ارتباطات در ياد داشتي آورده است :

از ابتداي قرن حاضر به تدريج پاي در ساحت انقلابي نهاديم که چهارمين انقلاب صنعتي نام گرفت؛ انقلابي که فراتر از تحول اينترنت و دوران شبکه هاي مجازي، جهان را به سوي دگرگوني شگرفي پيش مي برد. با اين تحول، تغييرات سريع، عميق و نظام مندي را در تمام عرصه هاي زندگي بشر؛ از اقتصاد و سياست گرفته تا مسائل اجتماعي، زيست محيطي، اشتغال و کارآفريني شاهد هستيم. در حقيقت، چهارمين انقلاب صنعتي که ترکيبي از فناوري هاي مختلف است، کل نظام توليد و مديريت را تحت تأثير قرار داده و با تحولي فراگير منجر به ديجيتالي شدن جوامع و بهبود کيفيت زندگي بشر شده است. بايد توجه داشت اين تحول بزرگ که بر فناوري ديجيتال استوار است، به لحاظ مقياس و پيچيدگي به هيچ يک از تجربه هاي پيشين جامعه بشر شباهتي ندارد و از آنجا که سرعت اين انقلاب بيش از انقلاب هاي صنعتي پيشين است، واکنش ما به اين تحول آينده ما را رقم مي زند.  حال سوال اينجاست که با گام نهادن به دامنه چنين تغييرات جدي، نظام مند و عميقي در زندگي بشر، تکليف ما چيست؟

آيا بايد نظاره گر خاموش رويدادهاي اطراف  خود باشيم و با نفي اين تحولات سعي در دورماندن از تأثيرات آن کنيم يا با چشمان باز يکي از مسافران اين قطار پرشتاب شويم و از مزاياي آن براي تحقق اهداف و آرمان هاي عالي خود بهره ببريم؟ قطار ديجيتالي شدن به سرعت در حال حرکت است و بي ترديد اگر ملتي به آن نپيوندد و غفلت کند، از اين کاروان تحول جا مي ماند و در فرايند توسعه دچار مشکل مي شود. در حقيقت موفقيت در انتظار ملت هايي است که بتوانند سريع تر بر قطار اين تحول سوار شوند و از ظرفيت ها و فرصت هاي پيش آمده به واسطه آن، نهايت بهره را ببرند.

از اين پس توسعه کشورها با شاخص تحول ديجيتال ارزيابي خواهد شد و از آنجا که اين تحول، حرکت در مرزهاي دانش است، کشورهايي که به سرعت و با تکيه بر دانش بومي و با برنامه اي منسجم و منظم در مسير اين کاروان با آن همراه شوند، در فرايند توسعه از ديگران پيشي خواهند گرفت. موضع ما در برخورد با اين تحولات، از منظر سود و زيان کل جامعه است. به بيان ديگر، درک اين حقيقت ضروري است که نبايد در برابر اين مسير مانع ايجاد کرد؛ چراکه سير تحولات نشان مي دهد چاره اي جز پيوستن به اين تحول نداريم و مقاومت در برابر آن <<آب در هاون کوبيدن>> است. قطعا در اين تحول جهاني، مواهب و مزاياي بي شماري براي ما نهفته است. کاهش بوروکراسي اداري، تغيير مفهوم کسب وکار و توسعه کارآفريني، حفظ محيط زيست و منابع طبيعي تجديدناپذير، کاهش هزينه هاي اجرائي، تسهيل دسترسي مردم به خدمات، آموزش و تحقق آرمان ها و اهداف نظام، بخشي از مزاياي همگام شدن با اين تحول است که در بستر ديجيتالي شدن نصيب ما مي شود. در مسير پيوستن به تحول ديجيتال، توجه به دو مورد اجتناب ناپذير است

 نخست افزايش سواد رسانه اي عموم مردم به منظور پيوستن به کاروان تحول ديجيتال و سپس افزايش سواد رسانه اي و درک مديران و مسئولان براي پيشگام شدن در پيوستن به اين کاروان پرسرعت. هنوز در برخي از سازمان هاي حاکميتي و دولتي شاهد مقاومت برخي از مسوولان ارشد يا مديران مياني در برابر تحول ديجيتالي هستيم که البته دلايل مختلفي دارد. نداشتن درک صحيح از ضرورت پيوستن به کاروان جهاني تحول ديجيتالي شدن، قطع برخي از منافع گروهي يا فردي و ترس از نفوذ بيگانگان يا نشت اطلاعات، تنها برخي از دلايل مقاومت هاي فعلي در برابر اين تحول است.

براي شکستن چنين مقاومت هايي و حذف موانع اين مسير، هم نيازمند اطلاع رساني و آگاهي بخشي هستيم و هم گاهي بايد با جديت فرمان ايجابي صادر کنيم. ولي از آنجا که فرصت ما براي پيوستن به اين قطار پرسرعت اندک است، بايد در ازپيش روبرداشتن اين مقاومت ها تعجيل کرد. در اين ميان انتظار مي رود نخبگان و صاحبان رسانه با برشمردن مزاياي متعدد و آشکارکردن زواياي پنهان اين تحول و تبيين آن به زبان ساده براي مردم بکوشند و با آگاه سازي، بستر و شرايط استفاده از ظرفيت ها و فرصت هاي اين تحول را در بين آحاد مردم، سياست گذاران و مجريان فراهم کنند. امروز طرح هاي بزرگي نظير دولت الکترونيک، دولت همراه، شبکه ملي اطلاعات، رجيستري تلفن همراه و ساير طرح هاي ملي در بستر تحول ديجيتال شکل گرفته  اند و راهگشاي مسير توسعه و برطرف کننده موانعي مانند فساد، بوروکراسي و رانت هستند.

وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات، با رصد دقيق اتفاقات فناورانه در عصر حاضر و پيش بيني تأثيرات اين تحولات در آينده کشور مي کوشد با توسعه زيرساخت هاي ارتباطي و فناوري اطلاعات در لبه فناوري از جمله فضاي ابري، اينترنت اشيا و داده هاي بزرگ مقياس، خود را براي استفاده از فرصت ها و ظرفيت هاي پيش آمده به واسطه اين تحول جهاني آماده کند؛ علاوه بر اين، رسيدن به اين هدف با افزايش فهم عمومي جامعه و درک مسئولان و به ويژه اتخاذ سياست واحد در اين زمينه امکان پذير است. در غير اين صورت، غفلت از اين فرصت با توجه به دامنه گسترده و سرعتي که اين انقلاب دارد، دستاوردي جز زيان از عقب ماندگي کشور به همراه نخواهد داشت. بنابراين اگر به دنبال نقش و اثرگذاري در جهان و اعتلاي فرهنگ و دانش کشور خود هستيم و نمي خواهيم سيل تحولات ما را به ناگزير به ناکجاآباد ببرد، بهتر است تا فرصت باقي است بر اين قطار پرسرعت سوار شده و با تحولات جهاني همگام شويم.  پس، سوار بر قطار تحول ديجيتال، پيش به سوي ايران ديجيتال.